کد مطلب:231961 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:272
طعام خوردن
و من أخذ من الطعام زیادة لم یغذه و ضره و من أخذ بقدر [الحاجة] لازیادة علیه و لا نقص فی غذائه نفعه و كذلك الماء سبیله ان تأخذ من الطعام كفایتك فی ایامه و ارفع یدیك منه و بك الیه العزم و عندك الیه میل فانه اصلح لمعدتك و لبدنك و اذكی لعقلك و اخف علی جسمك.
یعنی هر كه صرف نماید از طعام زیاده بر قدر حاجت، آن غذا غذای او بالتمام نمی شود و نفع نمی بخشد. و هر كه بخورد به قدر حاجت نه زیاد بر آن و نه كمتر نفع دهد او را. و طریق صرف نمودن غذا این است كه آنقدر صرف نمایی كه تو را احتیاج به آن هست در اوقات صرف نمودن غذا. و دست از طعام باز داری و با تو بوده باشد به سوی طعام بعضی از خواهش و میل به سوی طعام. كه این روش صرف نمودن غذا مناسب تر است به واسطه ی معده تو و بدن تو و موجب زیادتی ادراك [1] و عقل [2] می شود. و باعث سنگینی [3] بدن نمی شود بلكه تو را سبك می سازد از ثقل خلطهای فاسد.
یعنی هر كه صرف نماید از طعام زیاده بر قدر حاجت، آن غذا غذای او بالتمام نمی شود و نفع نمی بخشد. و هر كه بخورد به قدر حاجت نه زیاد بر آن و نه كمتر نفع دهد او را. و طریق صرف نمودن غذا این است كه آنقدر صرف نمایی كه تو را احتیاج به آن هست در اوقات صرف نمودن غذا. و دست از طعام باز داری و با تو بوده باشد به سوی طعام بعضی از خواهش و میل به سوی طعام. كه این روش صرف نمودن غذا مناسب تر است به واسطه ی معده تو و بدن تو و موجب زیادتی ادراك [1] و عقل [2] می شود. و باعث سنگینی [3] بدن نمی شود بلكه تو را سبك می سازد از ثقل خلطهای فاسد.
[1] Conception.
[2] Wisdom.
[3] Gravity.